De club (de held):

De gemeenschap van Voorschoten. Een welvarend dorp waar de meeste jongeren een goed leven hebben, maar waar onder de oppervlakte een paradox sluimert. Een dorp op zoek naar een antwoord op een moderne, complexe uitdaging.

De uitdaging (het stilstaande water):
De cijfers en de verhalen uit het dorp schetsten een zorgwekkend beeld. Ondanks de welvaart kampen veel jongeren met mentale problemen, verveling en een gebrek aan zingeving, wat leidt tot risicogedrag zoals alcohol- en drugsmisbruik. De kern van het probleem, zo voelden we, was diep menselijk: een generatie jongeren die wel deelneemt aan de maatschappij, maar daarin geen betekenisvolle plek krijgt. Ze worden te vaak gezien als een ‘lastpost’, niet als een bron van potentieel. Het water stond stil in een moeras van onbegrip en onbenutte energie.  

De vonk (de katalysator in actie):
Het startpunt was een gesprek. Een gesprek waarin de roep klonk om ‘meer aanbod’ voor jongeren, maar waar samen een dieper, revolutionair inzicht ontstond. De ‘echte vraag’ was niet “hoe houden we jongeren bezig?”, maar “hoe geven we jongeren een rol van betekenis waarin ze gezien worden en zichzelf kunnen bewijzen?”.  

Het antwoord lag niet in het inhuren van meer professionals, maar in het activeren van de onbenutte goudmijn die al in de gemeenschap aanwezig was: de oudste leerlingen van de basisschool. De groep-achters. De vonk was het idee om hen niet te zien als consumenten van zorg, maar als producenten van waarde. We kozen de scholen als de perfecte plek om hen al op jonge leeftijd in aanraking te brengen met verantwoordelijkheid, met iets doen voor een ander. We stelden voor om hen op te leiden tot de helden van het schoolplein: de begeleiders van het beweegaanbod voor de jongere kinderen.  

De beweging (het water stroomt):
Twee moedige scholen durfden de stap te wagen. De magie was direct voelbaar. De groep-achters, getraind en vol trots in hun nieuwe, betekenisvolle rol, groeiden zichtbaar als leider en voorbeeld. Ze werden gezien, niet als lastig, maar als onmisbaar. De jongere kinderen keken tegen hen op, hadden plezier en leerden spelenderwijs.  

Het fundament (de borging):
Op dit moment zijn we op zoek naa hoe we dit kunnen gaan borgen. Daarnaast hebben we ook de spot gevraagd of we daar aan de slag kunnen met BurgerK8, waarop we sowieso al met 1 vererniging gaan starten in 2025.  

Het echte goud (de oogst):
Het echte goud was de transformatie bij de groep-achters zelf. De verveling maakte plaats voor verantwoordelijkheid. Het gevoel ‘lastig’ te zijn, maakte plaats voor de trots van ‘gezien worden’. Ze ontdekten hun eigen talent om te leiden, te helpen en een voorbeeld te zijn.