Bij meerdere jeugdteams in een leeftijdscategorie kampen de teams met de hoogste nummering (bijv B4) vaak met lagere motivatie en opkomst dan teams met een laag team nummer (bijv B1). Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Ik neem deze teams vaak ook niks kwalijk. Sterker nog, ik ben zelfs van mening dat veel verenigingen zelf verantwoordelijk zijn voor dit gedrag van deze teams.
Ik vul voor u in: hogere teamnummers hebben een trainer zonder licentie en geen vaste coach, de lagere teamnummers een trainer met licentie en/of ervaring met vaste coach. Waarschijnlijk mag het lagere teamnummer ook vaker trainen en denk eens aan trainingspakken en tassen voor alleen de lagere teamnummers. Of dat lagere teamnummers meerdere ballentassen hebben dan hogere teamnummers. Deze signalen kunnen niet motiverend werken.
Maar deze signalen geven we al aan kinderen vanaf het moment dat we gaan selecteren. Bij sommige verenigingen doen ze dit al vanaf 10 jaar.
Kinderen en ouders snappen heel snel en maar al te goed hoe de vereniging over ze denkt. Heel hard geformuleerd: in de ogen van een vereniging ben je of een topper of een tobber. En als de vereniging niet in je gelooft, waarom zouden zij en hun ouders dan wel geloven in hun sport(vereniging).
Hoe vervelend het ook is als kinderen vaak en makkelijk afzeggen of ongemotiveerd zijn bij trainingen en/of wedstrijden. Maar probeer dan ook eens te denken aan alle signalen die de hele vereniging al jaren heeft afgegeven aan deze kinderen.
Als je 15 jaar bent heb je de signalen hoe de vereniging over je denkt soms al 5 jaar ontvangen. Dan is het bijna bewonderenswaardig dat je nog steeds op deze vereniging zit. Ik zou een andere club of sport kiezen waar ze wel in mij geloven en waar iedereen als gelijk wordt behandeld of bestaan deze niet?
