Motivatie is als een kampvuur. Je kunt houtblokken opstapelen tot een indrukwekkende stapel, maar zonder een vonk blijft het koud en doods. Die vonk is intrinsieke motivatie. Het is de energie die van binnenuit komt, de gretigheid om te leren, de drang om iets uit te proberen, gewoon omdat het leuk of interessant is.
Een goede coach is geen houtstapelaar, maar een vuurzoeker. De vraag is niet: hoe kan ik iemand motiveren? maar: waar zit het heilige vuur? Wat laat een speler oplichten? Wanneer raakt iemand zo gefocust dat hij de tijd vergeet? Waar duikt iemand uit zichzelf op in een training, zonder dat het moet?
Soms ligt het vuur voor het oprapen. Een kind dat niets liever doet dan smashen, een speler die na de training nog wil doorspelen, iemand die uit zichzelf vragen stelt. Maar soms ligt het dieper verstopt. Dan moet je graven, experimenteren, nieuwsgierig zijn. Ligt de vonk in de uitdaging? In de vrijheid om zelf te ontdekken? In het samenspelen met vrienden?
Heb je het heilige vuur gevonden? Dan pas komen de houtblokken. Structuur, stimulans, prikkels – alles om het vuur te laten groeien. Maar zonder die eerste vonk blijft het slechts een stapel hout.
Hout alleen is niet genoeg – de echte vraag is: hoe krijg ik het aan het branden? Waar zit de vonk?
