Soms moet je alles even op een rijtje zetten. Een moment van reflectie, kijken waar we staan en
waar we naartoe willen. Als trainer denk ik hier vaak over na. Wat werkt in de trainingen? Wat
kan beter? En natuurlijk: hoe zorg ik ervoor dat spelers zich blijven ontwikkelen? Nou, één ding
weet ik zeker: we moeten stoppen met die eeuwige rijtjes in de training.
Het lijkt misschien strak georganiseerd: één voor één een bal naar voren passen, serveren of
smashen. Maar laten we eerlijk zijn: hoe vaak sta je in een wedstrijd netjes in een rijtje te
wachten? Nooit, toch? Een volleybalwedstrijd is dynamisch, vol onverwachte momenten. Het
gaat om snelle reacties, samenwerking, en het voortdurend inspelen op veranderende situaties.
En dat leer je niet door netjes in een rij te staan.
En daarnaast komt nog iets bij: in een rijtje heb je veel minder balcontacten. En dat is zonde,
want herhaling is de sleutel tot verbetering. Hoe langer je wacht op je beurt, hoe minder kansen
je hebt om te leren. Als we die rijtjes loslaten en spelers continu in beweging zijn, krijg je iets
veel beters. Actieve spelers die constant bezig zijn, samenwerken, en elkaar uitdagen. De bal
blijft in het spel, waardoor er meer balcontacten, meer herhalingen, en dus meer leermomenten
ontstaan.
Het resultaat? En als spelers druk met volleyballen bezig zijn is er ook minder tijd voor
vervelend gedrag. Meer balcontacten leiden tot meer succesmomenten. En meer
succesmomenten zorgen voor meer plezier. Uiteindelijk draait het daar om: Ze worden niet
alleen sneller beter, maar ze staan ook met een grote glimlach op het veld.
Dus zonder spelers ooit nog in de rij te zetten zet ik de pluspunten van geen rijtjes nog een keer
op een rijtje.
-Dynamische trainingen,
-Groter spelplezier.
-Meer succes momenten
-Minder ongewenst gedrag
En dit is precies het rijtje dat we willen bereiken.
